متن آهنگ خیابونای نارنجی از مهراب

شبارو بیتو میخوام نپرس از روی ناچاری توقع دارم از تو خنجر از رو نگه داری
می چریخم و میچرخه روزگار گرده زمین گفتن یبار ختم کلام بگو چند نفر توو دلت داری
تو که بیماری و بیزاری و میزاری و میری نگو من دلت زدم بگو از رو شکم سیری
میشم له مثله قلبم زیر پام برگای پاییزی مثله برگاری بی چونست دلم آبرو میریزی
نشد سردرد تو باشم مثل تو که واسم بودی یه سردرده پر از دردسره آخر نابودی
این روزای آخری دلهره ی عجیبی داشت تو که نیست خاطرتتم دلم خطو نشون میزاشت
بازم دارم مینویسم از اون چشمات با عشق از اینجارو به بعد را درده همش کارمیکنه تا چش
با برگا نقطه چین کرده تموم این جاده ها را یه وقتی خواستی بگردی یهو گم نکنی راهو

تو بگو بعد تو چی باعث میشه که قلبمو له نکنم که دوباره کنج خونه تنهایی دق نکنم
میپرسیتیم تو رو هزار خدا روی زمین بود تو قبله ام بودی بگو چی باعث میشه که دینمو ول نکنم
بگو چی درمونشه هر شب و روز واسه تو دل دل نکنم بگو چی باعث میشه که دریارو گل نکنم
حالم بهم میخوره از دریا و پاییزی که توش نیستی ببین دست و بال من به این خود زنیا کرده عادت
تو برو زنده نمیمونه دلم برو خیالت راحت وقتی اونی که میزد دم از رفاقتش باهام سراغ عشقم اولم رفت نامرد
روزگاری که تا تونست با دلم بد بد تا کرد یاد حرفایی که زدی باهام ولم نمیکنه یه لحظه بی همه چی
اون کی بود میگفت ولت نمیکنم میخوند دره گوشم یه ریز

نمیدونم چرا دلم بهت وابسته اس نمیدونم چه جوری گذشت آب از سر دلم که خسته اس
نمیتونم که بدم جواب در و دیوار این اتاق وقتی قاب عکسات توش نیست
د نامرد حداقل میذاشتی یه یادگاری آلبوم ورق میزنم حیف که عکسات توش نیست

دوباره دوباره منم و اشک دوباره منم و ترس دوباره من و این اتاق لعنتی که واسم عذابه سر تا تهش
دوباره منم و حرف میزنن پشت سریم مردم که میگن دیدی گفتیم آخرش برنگشت
میزنم هفت و هشت تیغ تو گلوم صدتا خش گفتی اگه یه روزی رفتم خودت نزن منو ببخش
منم و سرگذشت هر روزم با تو بد گذشت میرم میرم میرم بدون تو تا تش

نمیدونم چرا دلم بهت وابسته اس نمیدونم چه جوری گذشت آب از سر دلم که خسته اس
نمیتونم که بدم جواب در و دیوار این اتاق وقتی قاب عکسات توش نیست
د نامرد حداقل میذاشتی یه یادگاری آلبوم ورق میزنم حیف که عکسات توش نیست