متن آهنگ بادبادک از جاستینا

یه نقاشی بکش از روزهایی که رفت
یه اتاقه تاریک با یه طناب از روسقف
بکش
پدریکه نفس بریده
ولی پسرش میره بسمت هدف طوریکه
انگار آسمونه خدا پرچمه براش
اون میره جلو حتی اگه دغدغه نذاشت
چون من پسریم ازجنسه قلم
که قدم به قدم می رم بسمت هدف
نمی خوام باشم مثل گنده ای که گداست
یا توو جنگل باشم عین کنده ای که درازو به درد نخوره
تقه صدام می خوام به درد بخوره
نشینم گوشه ی خونه فقط پدر بدووه
حتی اگه حالم از وضعیت بهم بخوره
این ها یه بحث نو
چشا همیشه به سمت تو ِ
اگه نمی رم مسجد نگو تقصیر کارم
من بویه سیگار رو به جوراب ترجیح دادم
جایی نمی رم که همه واسه تفریح خوابن
هنوز کفش هامو دوس دارم پس نیست کارم
زندگی منو مچاله کرده
دور ریخته قلبم دچاره درد
ولی حسین همیشه با سلاحه سردش
می نویسه می خونه باصداش تلخش

یحس خاص دارم
مثله حسه بادبادک
تو زمین بمون
ولی من همیشه ازادم
دیگه دستهام خالیه همه حرف هام
بویه تاریکی میده
ولی هنو سره پام

نه به کسی دل دادیم نه لاپاش گذاشتیم
نه کسی رو قل دادیم نه باهاش هم آشتیم
نکردیم نفهمی کردیمو خیره
به شبی که میده بویه حرفایه تیره
من از منت جاده توو خاکی میرم
دیدم اون رفیقها که لاشی می شن
امسال عینهو ساله دیگه ست
تو منتظری واس یه ساله بینقص
عید نوروز کجایی مشتی
هنو نشستی کناره بخاری نفتی
نونای هفته ی پیشو سوخاری کردی
هفت سینتو چیدی با سین های کشکی
هنوز که هنوزه از خونواده دوریم
امسال دوباره با راهیان نوریم
سیزده بدرو توی شلمچه خوبیو
می خوای بالا پشت بومه خونت بمونی
چار دیواری اختیاری داری پسر
یا یکی پشت بوم می گرده با کلا سبز
نور قرمزه ماشینم شده نماد ترس
تنها راهی که بلدی بگی خدایی هست
زندگی خیلی هنوز شلو وله
بیخیال بابا تهش یچی بکن بره
من خودمم ندارم واسه خودم حوصله
می خوام دلم تواین خراب شده گم بشه
فک می کنی دراز و رو به قبله ای نه
ولی ت*مته هنوز زنده ای ,مرد
دارم راه میارم توی خیابون های شهر
باید زندگی رو بکنم تا خالی بشم

یه حسه خاص دارم
مثله حسه بادبادک
تو زمین بمون ولی من همیشه آزادم
دیگه دستهام خالیه همه حرفهام
بویه تاریکی میده
ولی هنوز سره پام