متن آهنگ مجسمه از مهراب

سر از پا نمیشناسه دلم میبینه تو رو
با نبود من هیچ اتفاقی نمیفته برو
راستشو بگو حست نمیتونم تحمل کنم این همه تظاهرو
تو یه مجسه بودی از یه فرشته تو ذهنم
انقدر نگات کردم بالات ازم چشامو گرفتن
ولی این قرارمون نبود تو قول داده بودی
ته پرتگاهیم که از لبش دستاتو گرفتم
مادرم میگه شبا حواست نی کجا میری
مادرم میگه شبا حواست نی کجا میری
میگم چیزی نیست مادر میگه آخه تو خواب راه میری
گفتم ته جدایمون حرف و حدیثه گفتی نه
و رو بیرون کشیدما خودم سوختم تهش دیدی
حال من بده جدایت واسم آبرو نزاشتی
بیایین بزارین سر جاش هرکی که قلبمو برداشت
از اون مجسه موند فقط یه تنهایی بی رحم
همش شیرین قصه میگم به تلخیشو میگم

زیر این سقف اتاق دیوونه شد خاطره هات
دادو بیداد کنج دلش یه آرزو داشت که میخواست تو رو خوشبخت کنه
با تموم آدما واسه ی تو فرق کنه دلشو غرق کنه
ای که من فدای تو بزار بارون بزنه پر بشم از هوای تو
اخم دلش برای من کنج دلش برای تو
میخوام بارون بزنه و پر بشم از هوای تو
حرف دلش برای تو گیره دلم شبا تو خیال تو ببین کجا میره دلم
مجسمه داره میمیره دلم تو همون کوچه خیابونا برم
تورو دزدیدن ازم دنبال تو کجا برم
تو بودی باعث اینکه شبا تو خوابم راه برم ناز و اداهات مال شهر خاطره هات برای من
نبودش شبیه اون همه بدترای من حرفای من نبود اینا
تو که میدونی هیچی مهم نی برای من

تو دلم نیستی حالم قند زیاده نه سخته زجر بکشی حتی تو خونه
قدم نزدی شبا تو نمهت پیاده نه این دلم چیکار کرده بود که تنهایی بتونه
میخوام بگم برات از یه خونه شبیه قفس که دلتنگی چجوری میاد تو خونه هر نفس
که مهر مادری حس پدری چجوری رفت که قلب پر از کینه چطور پر میشه از حوس
دنیا با من نداشت سر سازش همه چی بد بودن و اون روزارو میخوامش
عجب غربتی داشت توی این خونه آرامش اسم نمیبرم ولی موند طناب دارش
ساده گذشت از این سادگی رد شدیم این خونه رو آفت زد همه هرس شدیم
دنیا عوضی بود یه اشتباه بی رحم مهرمونو سنگدلی کشت بدجور عوض شدیم

اون که میگفت یک لحظه بی تو طاقت نمیاره تک و تنها مرد شده تنهاییاشو دوس داره
هنر پیشه خوبی بودی بازی دادی با عشقت بهت که گفته بودم عشق شوخی برنمیداره
بشنو این حکایت حکایت خونه ی درد پس واصله ای که تو دیواراش ریشه کرد
از اون روزا چیزی نموند جز دفتر خاطرات تو میگی چیکار کنم وقتی کاریش نمیشه کرد
دراورد بازی باهام اون روزگار بیرحم خودم که مهم نبودم از دلم ترسیدم
میدونستم یه جای زندگی از دست میرم تاوان زندگی چی بود بگو من پس میدم
شب همه شب دارم میگردم پای چشمای تو مجسمه بعد تو کسی نمیگیره جای تو
همه حرفای تو هنو تو گوشمه میزنم سلامتی یاده تو