متن آهنگ باغبون از مهراب

مجنون به لیلا مجنون به لیلا لیلا جان به گوشی صدامو داری
گفته بودم هیشکی تو نمیشه حتی بدون تو هم نمیشه
مجنون مجنون لیلاخیلی دلم میخواست تو لباس عروسی ببینمت
منو ببخش که دیدارمون افتاد به قیامت
اما بهت قول میدم شب عروسی بیام پیشت لیلا
به حق فاطمه زهرا ایشالا خوشبخت بشی
مجنون مجنون لیلا مجنون مجنون لیلا
حال مادرم خوبه خیلی دلم واسه صداش تنگ شده
مهراب مهراب مادر مهراب مهراب به مادر
دیگه از این دنیا خیلی خسته شده ام صدامو داری مادر
فقط دعا کن دیگه برنگردم مادر
میدونم دلت برام تنگ میشه
منم دلم برای نگاهات تنگ میشه مادر
اگه صدامو میشنوی بدون خیلی دوست دارم

دلم اونجایی رو میخواد که تو باغبونش باشی من گل توی باغش
دلم اونجایی رو میخواد که من مریضش باشم توم پرستارش
دلم اونجایی رو میخواد که توی خوابی بهم بگی هیچ وقت نمیرم از پیشت
دلم یه جرعتی میخواد که بهت زنگ بزنم بگم خداحافظ برای همیشه
دلم یه خیابون میخواد که توش قدم بزنم اتفاقی تورو ببینم
دلم یه آسمون میخواد که شبا عکست توی ماهش هر شب ببینم
دلم یه جایی رو میخواد که تو نگرانم باشی بگی کجایی پس
دلم فراموشی میخواد نشونش بدم اونو به تو بگی واسم غریبه اس
دلم یه جاییو میخواد که تورو از پشت پنجرش هرشب ببینم
دلم اونجاییو میخواد که بهم بگن نمیاد به انتظارت بازم بشینم
دلم اون کوچه رو میخوام که من و تو اولین بار هم دیگه را اونجا دیدیدم
دلم اون لحظه رو میخواد که با معصومیت اومدی پیشم اسممو پرسیدی
دلم این بهونه را میخواد که تا صبح انقدر گریه کنم نفسم بگیره
این صدای گریه ی یه مرده وقتیکه میمیره دلش یه جاییرو میخواد که سرش بذاره آروم بخوابه تا ابد
به قول یکی از رفیقام اون مرگ بهتره واسش تو بگو حتی به غلط

به همون شالی که مادرم بهت داد هدیه میگفت عروسمه پیچیدش بعده دعوا دوره دستای خونی
کوبید رو سینه ش زمین و زمان نفرین میکرد میگفت بیان ببندنم به تخت میزد رو پیشونیش
شده عادت هفته ای چند دفعه از صدای شیشه ها بفهمن در و همسایه که یادت کردم
صدای دادم هرشب تا هفتا خونه اونورتر و دیوارای کوچه به جای مشتم عادت کردن
یکی بود که میگفت عاشق نمیشم هرکی که میخواد باشه تا تورو دید بی معرفت تا تورو دید
تو قلب مغرورمو را داده بودی تو قلبت کدوم از خدا بی خبر از دل تو پاشید هی
میکشیدی زیر پام و کی زیر پات وایساده بود اومدم به خودم صدتا خط رو تنم افتاده بود
من با سیگار غریبه بودم عشق تو آشنام کرد بعد تو از دلم افتاده بود
میدونی عشق یعنی چی یعنی بپرسم ازت که کی میخندی بگی بدون تو هیچوقت
بگم اشکات کی میریزه بگی تو نباشی یه وقت بگم کی دلت آرومه بگی وقتایی که هستی
نه زبونم لال بفهمم قلبمو شکستی بگم اگه یه ساعت نباشم بگی مگه میشه بگم اگه بشه بگی دلم دیوونه میشه
بگم یکم دیگه تحمل کن دیگه آخراشه بگی آرزو ندارم اگه قلب تو مال من باشه
میدونی شبا میبندنم به تخت خوابم ببره دور و آشنا تورو از یادم ببره
میدونی شبا بعد تو جنون میگیرم یه سره هی سیلی میزنم به خودم که خوابم بپره
این جنونمو دوسش دارم میخوام سر جاش باشه میخوام از دیوونگیم سوی محل همیشه حق باشه
میخوام یادم بمونه که تو چیکار باهام کردی

دلم یه جاییو میخواد که فقط من باشم و تو هیچ کس نباشه
دلم اونجاییو میخواد که بگم اگه بری خودمو میکشم بگی میمونم باشه
دلم اونجاییو میخواد که تو دریاش باشی و منم قایق شکسته ش من به هوای تو قایقمو زدم به دل آب
فکر نمیکردم که در بیاریم سر از دل مرداب
دلم میخواد من قلم باشم و تو نویسنده دلم میخواد گیتار باشم تو نوازنده
دلم میخواد یه جا باشیم حالمون عوض شه تو گریه هات بدی به من پر بشی از خنده
دلم میخواد تو برکه باشی منم بشم ماهیت دلم میخواد اون ابری باشم که هیچوقت نبارید
دلم میخواد قلبم تو سینت پیوند بزنم اینجوری شاید قلبمو توی اون سینت نگه داری
دلم اون بچه ای رو میخواست که تو مادرش باشی دلم میخواست تو دریا باشی منم بشم کشتی
دلم میخواست واسه این پرنده تو آسمون باشی دلم میخواست یه بوم میشدم تو میشدی نقاش
مردی که یه روزی قلب تو سینه ش داشت دلم میخواست تو میشدی اون کتابی قصه ای که مجنون سرتاسر قصه نقش اول داشت
دلم یه جاییرو میخواد که اگه رفتم دیگه راه برگشت نباشه دلم اونجاییرو میخواد که انقد راه بیاد این پاهام تا دیگه نا نداشته باشه
دلم یه جاییرو میخواد که تموم تنهاییاش سهم آدم بداش دلم اونجاییرو میخواد که گریه ی مادر نباشه اصلا عشق نداشته باشه

من پیرترین درخت باغ عشق تو بودم چرا تیشه ت برداشتی افتادی به جونم باغبون جوونی کردم که عاشقت شدم منو به مادرم ببخش
چه میدونستم جاده ش زیر سایه بونه این درخت کر و لالم که نمیتونم بگم چجوری رفت
مینویسم یادگاری روی پوست این درخت لاتی داد تو حرف لاتی روی پوستم زده زخم
بهم بگو دوسش داری ولی نه به اندازه من سر روی شونش میزاری ولی نه به اندازه ی من
بگو که مردونگی داره نه به اندازه ی من لبخند رو اون لباش میاری نه به اندازه من
دلبری یعنی خداحافظیش تو اون روز رفتنش دلبری یعنی خودش نیست عکساشو میبوسمش
دلبری یعنی ببره دل از غریبه اما تو داد بزنی هر روز بگی من اونو میپرستمش
گفتی هرچی میگم با حرف اولش جمله بساز گفتی که ر رد میدم هر جایی که اسم تو بیاد
گفتی که ی یه باره رگامو میزنم برات گفتی که ه هرچی که دارم میریزم به پات
گفتی الف از اونی که عاشقم کرده ننال گفتی که ن نا نداره قلب بی صاحاب من
گفتی که ه هرجوری که تو بخوای خرابتم بگو اصلا چیکار کنم دوسم داشته باشی
بگی یه شرط داره از این به بعد مهراب نباشی
من نخونم برات کی واسه شهر از غم بخونه شاید ندیدمت مادر از مهراب بخونه
واسه همه خوب چیدم واسه خودم بد اومد دستت میبوسم مادر اما دعاهات کم اومد
این آدما کوتاهتر از دیوار من پیدا نکردن نفرینشون نکنی واگذار خدا کردم
اومدنم با خودم بود که از لیلا دلم دور شه ولی اومدنم با خداست دعا نکن که برگردم